Vandaag een taxi gecharterd om de gouden tempel te bezoeken, echter wie we ook vragen, nog nooit van gehoord. Hier lokaal blijkt het de Wat Phrathat Doi Suthep Te heten. Whatever is ook goed. Ligt op een berg een uur rijden. Omdat Nathalie denkt het niet te redden om 309 traptreden te lopen, gaan we met het treintje.
Bijzonder om te zien en te bedenken dat boedisme en hindoeïsme hier samengaan en er bijzondere gebruiken op na worden gehouden. Je bouwt een tempel op een plek waar na 3 keer tetteren een witte olifant dood neervalt. En hoppa we hebben weer een heilige plek waar je schoenen uitgetrokken dienen te worden of met een tekst in je hand rondjes te lopen rondom de tempel. Als je ziet dat dit in 1300 al is ontstaan, en zo enorm toeristisch is omdat de tempel van goud is, is dit wel knap.
Ook alle verkoop van boeddha’s , kettingen, eten en wat eigenlijk niet, is gewoon niet passend in mijn ideeën over tempels. Alles is gebaseerd op zoveel mogelijk geld binnen halen. Ik hoop dat het ten goede komt aan de lokale bevolking. Ik blijf mij trouwens afvragen of deze tempel echt van goud is.