Ik heb al weer een paar dagen niet geschreven, maar in de tussentijd is er natuurlijk weer het eea gebeurd.
We waren verhuisd van Relay beach naar AO Nang, eigenlijk ligt AO Nang aan vaste land en is een badplaats met 2 enorm lange straten direct aan zee en strand liggen. Als we overdag eens een kijkje nemen naar de andere kant van Ao nang de 2e kustweg, is dit echt schrikken. De resorts en winkeltjes en huisjes zijn volledig al jaren verlaten, de boulevard is volledig verzakt en verpaupert. het is een enorme bende. Het blijkt (zie verder mijn verhaal) dat deze kustlijn verwoest is geweest door de tsunami in 2004, en dus nooit meer is opgebouwd.
Volgens de meiden heerlijk zwembad met bediening, ja vonden wij eigenlijk ook wel.
In deze plaats gewoon lekker luieren, ontbijten op de kamer hangen, in het zwembad zitten, langs de boulevard struinen savonds en overal lekker eten. Er zijn nog wel wat excursies mogelijk maar doen lekker niks.
Ook hier vinden we weer Thais voedsel wat gewoon op straat gemaakt wordt door een paar moslims in dit geval. Blijkt eigenlijk hier in het zuiden voornamelijk moslim te zijn.
De bestelling doen we bij de kleindochter, moeders en Oma roeren in de pannen en Opa heeft wat smoezelige tafeltjes aan de stoepkant staan waar we kunnen eten.
De volgende dag zitten we in een iets luxer eettentje, deze is namelijk overdekt met een vast gaar keuken. Op mijn vraag een gegrilde vis zou ik een uur moeten wachten. Dan maar een gefrituurde vis. Ik mag uitzoeken welke ik wil, ze liggen op ijs in een grote bak je aan te staren. En als je hem dan na een kwartiertje zo op tafel ziet komen, ben ik best een beetje trots.
Helaas hebben we veel regen, heel erg veel regen. Ook begrijp ik inmiddels waarom er zoveel stroom uitval is. Elke fiks bui veroorzaak kortsluiting bij de hoogspanningsmasten. Alle elektra en kabels lopen in Thailand boven de grond, en dat gaat niet zoals wij het zien in Nederland.
Maar ja, als je natuurlijk tijdens de regen wat zit te zoeken naar de geschiedenis van Ao Nang, komt je er achter dat deze plaats ersntig getroffen is door de Tsunami. En ook ik schrik als ik even weet dat was in 2004 oftewel op dit moment van schrijven 10 jaar geleden. (even leuk om te melden is dat in de nationale krant vandaag stond dat er na 10 jaar weer een kind is herenigd bij zijn familie die dus 10 jaar geleden is verdwenen met de tsunami en in de tussentijd is opgevangen door een ouder echtpaar en nu weer bij haar ouders terug is. Maar ook het aantal slachtoffers van toen was echt enorm. Zoek nog maar eens op Youtube en bekijk eens een filmpje, je schrikt dan nog wel en kijkt met heel andere ogen naar deze badplaats. Tot op de dag van vandaag komen er nog steeds heel veel chinezen en japanners niet meer naar Thailand gaan omdat zij bang zijn val alle geesten die ronddwalen van mensen die zijn omgekomen. Maar de economische crisis komt volgens de Thai harder aan dan de tsunami. Naar schatting leven zo’n 10 miljoen Thai van de toeristen, da’s best veel. (daarom blijven ze lachen denk ik). Per jaar gaan er ongeveer 180.000 Nederlanders naar Thailand op vakantie.