Volgens Danielle hebben we wel weer genoeg steen gezien😘
Eerste ontbijt
in een overvolle bus naar de grootste markt in Europa, porta portese. Onderweg even een ontbijtje😄
Sint Pieter
uitzicht vanuit ons appartement.
Biertje
joho het eerste (nog nooit van gehoord) koude biertje, kost dan 6,50 Euro maar smaakte ook goed.
Rome here we come
tja, dan zit je zo maar weer in Rome, smorgens nog in mijdrecht, naar Brussel met de auto, onderweg een gesprekje voeren met de Belgische politie, in het vliegtuig en dan rijd je zomaar savonds in de bus door Rome op weg naar het appartement.
Mooie blauw
Gek he, kom je aan op Schiphol en dan zie deze, home sweet home.
Op 246 meter hoogte een coctail drinken.
Ja, dat kan in het Lebua Hotel. Met de lift naar de 64 ste verdieping en dan wordt je tegen gehouden door een zeer attente dame (we waren voor bereid op de dress code) die ons inspecteerde en mij er op wees dat mijn open schoenen niet konden en kwamen er niet in.
Dan maar een paar schoenen huren van een dame die buiten stond en dit verhaal al kende. Voor 150 Baht en 4 maten te klein verder loop ik (hinkel) uiteindelijk naar de Sky bar met mijn dames via de lift 64 verdiepingen omhoog.
Na de nodige foto’s van een prachtig uitzicht, vervoegen wij ons aan de sky bar en bestellen daar een cocktail van ongeveer 600 Baht per stuk en slurpen dus even voor een slordige 60 Euro naar binnen. Daar staat tegenover dat je op 1 van de 5 bijzonderste locatie’s ter wereld staat op een hoogte van 246 meter over Bangkok uitkijkend met als enige scheiding een glazen wandje van pak m beet 2 cm tot buik hoogte. Nee van veiligheid stellen ze niet van die hoge normen zoals in Europa hoor.
Fietsen op de boot.
We hebben een fiets tocht gedaan via co van kessel. de beste man is in 2012 overleden, maar hij is de grondlegger geweest van fietsen door Bangkok. deze tour van 5 uur gaat dwars door china town en Bangkok heen naar het buiten gebied waar gewoon van allerlei etenswaren worden verbouwd die wij weer aten op de straat.
Ach en wij Nederlanders zijn best wel in staat om een beetje te fietsen toch? Maar als je denkt dat het gerenommeerde fietspaden zijn, heb je het goed mis. We fietsen hier en daar de kippen uit de pannen met soep vandaan, want letterlijk staan de mensen in elk straatje te koken. We zien zelfs klein jochies met een geplukte kip in de handen staan. Eet smakelijk.
Dat is niet het enige, maar de fietsen worden gewoon op de longtail boot gezet om dan nog even een stuk te varen door de achterwijken van Bangkok. 
Co vond het belangrijk dat mensen het echte Bangkok konden zien, en dacht dat dit alleen maar kon door dit soort tochten te maken. En dat klopt, we worden toegejuicht door de mensen, we moeten de handen schudden. En ook de oudjes die langs de straat zitten, lachen ons toe met de enkele tanden die er nog in de mond staan. We zie inderdaad een ander Bangkok.
Onderweg nog een tempel aan doen met monniken die inmiddels een heel ziekenhuis hebben opgezet van alle giften.
En dan halverwege nog even een maaltijd. Met……kippensoep! en alles wat daar nog verder indrijft.
Terug naar Bangkok en AETAS
In Ao Nang hebben we het eigenlijk nu wel gezien en vertrekken naar het vliegveld van Krabi om naar Bangkok te gaan. We charteren weer een arme taxi chauffeur welke Joke weer weet uit te melken. Halverwege stopt deze beste man voor een stadsbus en vraagt of wij niet liever met de bus willen omdat dat goedkoper is, het geeft aan de Joke wel heel zielig heeft gedaan over de prijs. We blijven in zijn busje bivakkeren die toch al wel de nodige passagiers had vervoerd en komen gelukkig aan op het vliegveld.
Op het vliegveld gaat alles toppie en zijn na 1,5 uur al weer in bangkok.
Inchecken in het AETAS hotel waar we 2 weken eerder ook al waren, en de WIFI code nog steeds werkt als we in de lobby zijn.
Tsja, en dan gaat voor de meiden het walhalla open.
Met onderstaande foto hoef ik denk niet meer verder te vertellen.
AO Nang
Ik heb al weer een paar dagen niet geschreven, maar in de tussentijd is er natuurlijk weer het eea gebeurd.
We waren verhuisd van Relay beach naar AO Nang, eigenlijk ligt AO Nang aan vaste land en is een badplaats met 2 enorm lange straten direct aan zee en strand liggen. Als we overdag eens een kijkje nemen naar de andere kant van Ao nang de 2e kustweg, is dit echt schrikken. De resorts en winkeltjes en huisjes zijn volledig al jaren verlaten, de boulevard is volledig verzakt en verpaupert. het is een enorme bende. Het blijkt (zie verder mijn verhaal) dat deze kustlijn verwoest is geweest door de tsunami in 2004, en dus nooit meer is opgebouwd.
Volgens de meiden heerlijk zwembad met bediening, ja vonden wij eigenlijk ook wel.
In deze plaats gewoon lekker luieren, ontbijten op de kamer hangen, in het zwembad zitten, langs de boulevard struinen savonds en overal lekker eten. Er zijn nog wel wat excursies mogelijk maar doen lekker niks.
Ook hier vinden we weer Thais voedsel wat gewoon op straat gemaakt wordt door een paar moslims in dit geval. Blijkt eigenlijk hier in het zuiden voornamelijk moslim te zijn.
De bestelling doen we bij de kleindochter, moeders en Oma roeren in de pannen en Opa heeft wat smoezelige tafeltjes aan de stoepkant staan waar we kunnen eten.
De volgende dag zitten we in een iets luxer eettentje, deze is namelijk overdekt met een vast gaar keuken. Op mijn vraag een gegrilde vis zou ik een uur moeten wachten. Dan maar een gefrituurde vis. Ik mag uitzoeken welke ik wil, ze liggen op ijs in een grote bak je aan te staren. En als je hem dan na een kwartiertje zo op tafel ziet komen, ben ik best een beetje trots.
Helaas hebben we veel regen, heel erg veel regen. Ook begrijp ik inmiddels waarom er zoveel stroom uitval is. Elke fiks bui veroorzaak kortsluiting bij de hoogspanningsmasten. Alle elektra en kabels lopen in Thailand boven de grond, en dat gaat niet zoals wij het zien in Nederland.
Maar ja, als je natuurlijk tijdens de regen wat zit te zoeken naar de geschiedenis van Ao Nang, komt je er achter dat deze plaats ersntig getroffen is door de Tsunami. En ook ik schrik als ik even weet dat was in 2004 oftewel op dit moment van schrijven 10 jaar geleden. (even leuk om te melden is dat in de nationale krant vandaag stond dat er na 10 jaar weer een kind is herenigd bij zijn familie die dus 10 jaar geleden is verdwenen met de tsunami en in de tussentijd is opgevangen door een ouder echtpaar en nu weer bij haar ouders terug is. Maar ook het aantal slachtoffers van toen was echt enorm. Zoek nog maar eens op Youtube en bekijk eens een filmpje, je schrikt dan nog wel en kijkt met heel andere ogen naar deze badplaats. Tot op de dag van vandaag komen er nog steeds heel veel chinezen en japanners niet meer naar Thailand gaan omdat zij bang zijn val alle geesten die ronddwalen van mensen die zijn omgekomen. Maar de economische crisis komt volgens de Thai harder aan dan de tsunami. Naar schatting leven zo’n 10 miljoen Thai van de toeristen, da’s best veel. (daarom blijven ze lachen denk ik). Per jaar gaan er ongeveer 180.000 Nederlanders naar Thailand op vakantie.