Vandaag een taxi gecharterd om de gouden tempel te bezoeken, echter wie we ook vragen, nog nooit van gehoord. Hier lokaal blijkt het de Wat Phrathat Doi Suthep Te heten. Whatever is ook goed. Ligt op een berg een uur rijden. Omdat Nathalie denkt het niet te redden om 309 traptreden te lopen, gaan we met het treintje.
Bijzonder om te zien en te bedenken dat boedisme en hindoeïsme hier samengaan en er bijzondere gebruiken op na worden gehouden. Je bouwt een tempel op een plek waar na 3 keer tetteren een witte olifant dood neervalt. En hoppa we hebben weer een heilige plek waar je schoenen uitgetrokken dienen te worden of met een tekst in je hand rondjes te lopen rondom de tempel. Als je ziet dat dit in 1300 al is ontstaan, en zo enorm toeristisch is omdat de tempel van goud is, is dit wel knap.
gouden tempel
Ook alle verkoop van boeddha’s , kettingen, eten en wat eigenlijk niet, is gewoon niet passend in mijn ideeën over tempels. Alles is gebaseerd op zoveel mogelijk geld binnen halen. Ik hoop dat het ten goede komt aan de lokale bevolking. Ik blijf mij trouwens afvragen of deze tempel echt van goud is.
Wie het leuk vindt om te volgen kan op onderstaande link de treinreis volgen welke ik gemaakt heb met een GPS tracker. Op elk moment waar ik fotos heb gemaakt kun je deze zien.
Kijk maar eens goed op deze pagina er zijn heel veel mogelijkheden om af te spelen en te bekijken.
Weer ontkom ik er niet aan, naar de markt en deze markt is alleen maar zaterdag dus hop in de benen (sorry TukTuk bedoel ik). We moeten trouwens toch nog eten en doen dat meteen op de markt.
Lekker van alles wat gehaald en lokaal lekker op zitten eten. Prima te doen.
Maar dan komen we Mr Salmon tegen, deze beste man verkoop Sushi, en dan denk je bij een thai?
Sushi men
Nathalie Sushi
Maar deze man had het best lopende tentje van de hele markt (ongeveer 3 KM markt). Waar veel Thailanders op afstormen, stormen ook wij op af. Gezien Nathalie gek is van dit spul, ik er ook niet vies van ben, hop in de rij. Je pakt ene bakje en kwakt tijdens de loop van alles in je bak. De prijzen staan erbij. Het duurste is 10 Baht (0,25 Euro) goedgoopste is 5 Baht (0,13 Euro). En dan proeven, ik ben niet een super kenner, maar dit was echt super lekkere Sushi.
Sushi bij Mister Salmon
En dan overdrijf ik niet. Dus Tom van Zijl pak je boeltje en reis af.
Joke en de meiden moesten natuurlijk nog een voetmassage ondergaan en lagen te genieten in de massage stoel.
Komen we van de zaterdag markt (daar vertel ik nog over) in het hotel ff een bakkie koffie drinken, staat dit op tafel. Word ik echt gek he. Denk je van voetbal verlost te zijn!
Gister middag in Bangkok nog wat rond gereden met een tuktuk, deze mannetjes zijn echt klasse oplichtertjes, zelfs ik kan daar nog wat van leren. Ze roepen constant ja, lachen daarbij maar bedoelen eigenlijk “ik ga je te pakken nemen op een of andere manier” Je kan afdingen op de prijs, vinden ze prima, maar dan gaat ie wel stoppen bij winkels waar hij weer geld vangt als er toeristen aangebracht worden.
Met zijn vieren in een TukTuk, ja het kan
Voordat je het weet sjees je de halve stad door terwijl je bestemming 2 straten verder op ligt. Naarmate je minder stops doet, betaal je gewoon meer. Schrijf ook even het afgesproken bedrag op een papiertje voor check, voor dat je het weet moet je meer betalen dan je denkt te hebben afgesproken. Maarja blijven lachen en dan kom je er dus wel weer uit. Boeven zijn het.
MBK shopping center
Uiteindelijk komen we toch in een MBK uit, dan kijk je echt je ogen uit, Nathalie ging helemaal uit haar dak van de hoeveelheid horloges en tassen en kleding en schoenen en…..
Om 19:30 moesten we op het station zijn om met de nachtrein te vertrekken naar Chiang Mai. we waren daar behoorlijk op tijd.
Bangkok station
Dus eerst maar eten. Op verzoek van de meiden naar de KFC, de pittigheid van de kip was hoog, en de meiden stonden aardig in brand. Die eten in Thailand nooit meer KFC.
Plotseling mochten we nog genieten van het Thaise Volkslied op station , op fluitsignaal iedereen gaan staan ter eren van de Koning. Ook op fluitsignaal mag je weer lekker je gang gaan. Het geschetter uit de luidsprekers schijnt het volkslied te zijn. Ik weet niet hoeveel coupletten ze hebben, maar ik denk dat we er maar 1 hebben meegemaakt.
Tja en dan in de trein, het leek niet op een trein in Nederland of zoals Guus Meeuwis zingt (oja het was niet Rob de Nijs), maar meer op een paard en wagen. Nathalie wilde niet boven slapen maar toen ze eenmaal daar lag wilde ze niet meer beneden slapen. Muts. Als hobbelend en schommelend slaap je wel maar niet uitgerust.
Trein Coupe
Voor de ochtend hadden we in de trein wel een ontbijtje besteld, toast, ei, koffie en thee. dat was best welkom. Om 10:00 komen we aan in Chiang Mai. De taxi chauffeurs staan al weer te vechten om een ritje te maken. Ja ook zij weten natuurlijk dat al die mensen uit de trein ergens naartoe moeten.
Taxis in Chiang Mai
Voor honderd Bath brengt Toy ons naar The Imperial Mae Ping Hotel. Meiden weer happy, twee zwembaden dat kan niet stuk.
Dan kunnen ze lekker bijslapen in de middag bij het zwembad, morgen gaan we weer op pad dingen doen, maar blijven 4 dagen in Chiang Mai. Toy is al bestempeld als vaste Taxi chauffeur. We kunnen hem ten alle tijden bellen om ons op te pikken of te vragen.
Je doet je ogen open en dan zie je dit. Een nieuwe dag breekt aan. Vandaag tot 13:00 uur in het hotel, dan winkelen en om 17:00 uur taxi naar het station om met de trein naar Chiang Mai te gaan. Een nachttrein dus slapen in een wagoncoupe. Doet mij plotseling denken aan dat liedje van ….. Rob de Nijs geloof ik. In ieder geval je hoort wel weer hoe dat gaat.
In de tussentijd nog even contact gehad met Raymonde over sponsor kinderen in Chiang Mai. Misschien dat we daar iets kunnen combineren maar dat gaan we zien.
Het is misschien raar om te zeggen. 194 Nederlanders die omgekomen zijn in een vliegruig die neergeschoten is. Maar vandaag zijn wij geconfronteerd met de doden spoorlijn, oftewel de Birma spoorlijn welke misschien meer bekend staat bij de film titel The bridge over the river kwai.
Bijna 120.000 doden bij het aanleggen van deze spoorlijn. Hiervan waren er 3.000 Nederlanders. Binnen 16 maanden tijd een spoorlijn aanleggen van 415 km lengte door jungle en gehakt door steen. Misschien ook wel bekend als de HellFire pass, door Japanners gedwongen krijgsgevangenen, gemarteld, 2 keer per dag een potje rijst, 18 uur per dag werken.
HellFire pass
Er zijn onder deze treinrails ongeveer 120.000 Slapers gelegd, men zegt ook wel elke slaper koste een mensen leven. In hoeverre stond ik hier ooit bij stil. In hoeverre weten we dit nog, en te vertellen na 70 jaar? in ieder geval wij werden best even stil als je voelt wat zich hier heeft afgespeeld. Je wordt best even stil om te weten op wat voor manier de Japanners zijn omgegaan met mensen. Wordt ik bijna trots dat 2 bommen op hyroshima en Nagasaki een einde maakt aan de Japanse oorlog. Het heeft ver weg afgespeeld maar komt in deze vakantie heel erg dicht bij.
Iedereen die in Thailand komt, moet dit gewoon gedaan hebben. Vanmorgen in de trein gestapt vanaf de river kwai bridge (deze gaat 2 keer per dag en kost 100Baht=2,50Euro) stopt dan 2 uur later (als je mazzel hebt) op het eindpunt in NamTok. Eerst wat eten omdat het toch al weer middag was en plensde van de regen. Daar een SongTaew gepakt
Songtaew
naar de HellFire Pass. Hier is het memorial centre waar je allerlei informatie kan krijgen, een museum is en echt de Hellfire pass in kan.
Terug met de SongTaew (dezelfde afgesproken dat hij zou wachten) naar ons hotel waar onze andere taxi alweer stond te wachten om ons door te brengen naar Bangkok.
Kingsize, of slapen we in de breedte?
Pff, 2,5 uur rijden naar Bangkok, om daar dan aan te komen in een heerlijk hotel midden in het centrum. Waar alweer een joekel van een bed klaar stond.
Snel douchen en omkleden en vervolgens lekker local weer ergens wat eten opscharrelen.
Plenty food
Wel daar hoef je in Bangkok niet zoveel moeite voor te doen.
Morgen gaan we al weer uitchecken en gaan in de nachttrein naar Chiang Mai. Onze kaartjes waren keurig in het hotel al gebracht, dus dat gaat goed.
Eetkraampjes Vanavond naar de markt, dit is meer een markt voor 2e hands op de grond verkoop. Oke idd veel mensen, wij als Europeanen vallen echt wel op. Zo toeristisch is kanchanaburi nu ook weer niet dus. In ieder geval worden we redelijk nagestaard door veel mensen. (Of ze vinden mij zo knap
Zoals we hadden gedacht, is er genoeg eten te vinden. We lopen langs de kraampjes waar we echt van alles kunnen kopen om te eten. Naar hygiëne moet je niet kijken. De AID zou in Nederland binnen 1 uur alles afsluiten. Wel beetje opletten wat je waar haalt en waar het vers wordt gemaakt of gewokt. Het leuke is de mensen die het klaarmaken ook zo verschillend zijn. Van tandeloze mannen, tot islamitische verpakte vrouwen maken van alles klaar. Staat het je aan, koop je voor 50 euro cent een bak met eten.
Een dagje niks doen aan het zwembad kan zomaar veranderen in een middagdutje. Stel voor dat je lekker aan het zwemmen bent, uit zit te puffen onder je parasol, de ober een koud biertje komt brengen, omhoog kijkt en denkt “waar is het zonnetje gebleven” vervolgens de spatjes regen verandert in plenzen wat niet meer ophoudt. Tja dan moet je wat he.
